"فراخوان ملی برگزاری رفراندم" ، سناریو عراقیزه کردن ایران
اخیرا اطلاعیه ای از طرف " کمیته اقدام برای همه پرسی" به امضا علی افشاری ، رضا دلبری، ناصر زرافشان ، محمد محسن سازگارا ، اکبر عطری ، مهرانگیز کار ، محمد ملکی ، عبدالله مومنی، منتشر شده است. طی این اطلاعیه توسط تعدادی شخصیت دوخردادی بالاخره به اطلاع مردم ایران و جهان میرسد که تجربه بیست و شش سال گذشته این افراد نشان داده است که با وجود قانون اساسی و ساختار موجود، راه "اصلاح مملکت" وجود ندارد! به اعتقاد اینها باید قانون اساسی را عوض کرد و راه عوض کردن قانون اساسی هم برگزاری یک همه پرسی (رفراندم) است که توسط نهادهای بین المللی برگزار شود و تا با تشکیل یک مجلس موسسان، قانون اساسی دمکراتیکی نوشته شود!
به به چه "زیباست"! چه "متمدنانه" است! همه پرسی! قانون اساسی! نهادهای بین المللی، حقوق بشر و مجلس موسسانی که حکم لغو قانون اساسی جمهوری اسلامی و دم و دستگاه حکومت اسلامی را صادر میکند و با صدور یک قانون اساسی "دمکراتیک" مردم ایران را از شر حکومت اسلامی خلاص میکند!
نامه سرگشاده به رفقايم در حزب کمونيست کارگرى عراق
نقدى بر ناسيوناليسم و پوپوليسم در برخورد به اختلاف در حزب
رفقا!
با اين نامه ميخواهم مختصرا تجربه اى که ما تاحدودى آن را پشت سرگذاشتيم را با شما شريک شوم. و در عين حال نقدى بر شيوه برخورد ناسيوناليستى و پوپوليستى که از جانب اقليت رهبرى حزب کمونيست کارگرى براه افتاد را با شما در ميان بگذارم. به اين اميد که بتواند ناروشنى هايى را روشن کند و در برخورد شما به اختلافات ما، کمکى باشد. هرچند که خوشبختانه در رهبرى و در بدنه حزب عراق امکان شکاف از نوعى که در حزب ما پيش آمد، بسيار بعيد بنظر ميرسد.
اهميت حفظ يک پارچگى حزب عراق در شرايطى که اين حزب تنها نقطه اميد مردم عراق در دل باطلاقى است که تروريسم اسلامى و تروريسم دولتى آمريکا، به مردم عراق تحميل کرده، نه تنها براى هر کمونيست که براى هر انسانى که اميدش براى خلاصى مردم عراق از اين کشتارگاه را از دست نداده، غير قابل انکار
از انترناسیونال ٩٧ - این مقاله اولین بار در ١٥ مارس ٢٠٠٢، در نشریه انترناسیونال هفتگى شماره ٩٧، به چاپ رسید.
حجاب برای همه زنان، همه جا، بى چون و چرا، بد و سمبل حقارت و بردگى است. مى گویند برخى زنان بزرگسال در کشورهای اروپایى و با حکومت های غیر اسلامى، خود «به اختیار خود» آن را بر سر مى کنند. از نظر «حقوقى» این یک استدلال ظاهرا معقول است. اما در دنیای واقعى همه مى دانند که کمتر زن بالغ محجبه ای هرگز در زندگى خانوادگى، «زناشویى» و اجتماعى طعم انتخاب آزاد در هیچ زمینه ای، پوشش، معاشرت، غذا و رفتار را چشیده است. کمتر زن بالغ و محجبه ای را میتوان یافت که در طول زندگى اش ترس چوب و چماق محیط های اسلامى را بالای سر خود حس نکرده باشد. اینها شهروندان برخوردار از آزادی انتخاب نیستند، ترسیدگان از برق چاقو، محرومان از حقوق اجتماعى و فرودستان و منزوی شدگان جو ارعاب و ترور حاکم بر محیط های اسلامى و جوامع مردسالار اند. صحبت از "اختیار" و "انتخاب آزاد" در ارتباط با بخش محروم و محکوم به انزوای محیط های اسلامى، حتى آنجا هم که از نظر حقوقى موجه باشد از زاویه زندگى واقعى، به سخره گرفتن مفاهیمى چون اختیار و انتخاب است.
پاسخى کوتاه به يک سئوال در مورد ّاول کودکان
از «اول کودکان» سئوال میشود که در مورد ادبیات کودکان، بخصوص ادبیات اپوزیسیون، چون صمد بهرنگی، چه فکر میکند! «اول کودکان» نهادی است که در این مورد نظری ابراز نکرده است. پاسخی که در زیر میخوانید جواب کوتاه ثریا شهابی، رئیس «اول کودکان» است، به این سئوال!
من به بسیاری از کتب و داستانهایی که برای کودکان نوشته شده است نام ادبیات «اپوزیسیون – سیاسی» می دهم تا ادبیات برای کودکان. به اعتقاد من ادبیات «اپوزیسیونی» برای کودکان، منظور آن دسته از کتابهای کودکان که در چهارچوب ادبیات رسمی و دولتی نیست، مثل ادبیات نویسندگانی چون صمد بهرنگی، برای کودکان نوشته نشده است.
به اعتقاد من ادبیات صمد بهرنگی و علی اشرف درویشینان و نویسندگانی چون آنها، ادبیات کودکان نیست، حتی اگر کودکان آن را بخوانند. این کتاب ها را برای کودکان ننوشته اند. مخاطب آن غالبا کودکان نیست. ماهی سیاه کوچولو که معروف ترین این نوع ادبیات است و حایزه ای هم برده بود، هرقدر نثر قوی و
مقدمه کمونیست: گزارش و مطلبی که در زیر تحت عنوان “نگاهی به وضعیت افغانها در ایران” میخوانید٬ منتشره در نشریه کمونیست٬ ارگان حزب کمونیست ایران٬ شماره ۴۳ ٬ شهریور ۱۳۶۷ است.
این گزارش رابطه جمهوری اسلامی با کارگر خارجی٬ پناهنده٬ و فراری از جنگ را٬ در سالهای شکل گیری این حکومت و از ۳۶ سال پیش٬ ترسیم کرده است. امروز نسل های بعدی شهروندان ایرانی با پیشینه افغانستانی٬ ٬ که از جمله بی حقوق ترین٬ و محروم ترین بخش شهروندان جامعه و ارزان ترین و پرکار ترین بخش طبقه کارگر ایران هستند٬ هنوز با راسیسم٬ خارجی ستیزی دست و پنجه نرم میکنند. این گزارش بخشی که شروع تاریخ محرومیت٬ سرکوب٬ فقر و بی حقوقی آنها٬ گوشه ای از تاریخ شکل گیری طبقه کارگر ایران و تاریخ تکوین سرمایه داری ایران را بازگو میکند. از این رو٬ باز تکثیر آن در کمونیست را مفید دانستیم.
نگاهی به وضعیت افغانها در ایران