امروز در جوار مجمع عمومی سازمان ملل، دیوید کامرون، نخست وزیر بریتانیا، با روحانی ملاقات و گفتگو کرد. صحبت بر سر همکاری و توافق ایران و اروپا و نهایتا آمریکا بر سر برقراری توازنی در خاورمیانه، با شرکت ایران و در راستای منافع غرب، از دریچه عقب راندن داعش است.
ملاقات رودرروی کامران و روحانی با موجی از تبلیغات “امید دهنده” به هردو طرف مذاکرات، روبرو شده است. بحث برنامه هسته ای ایران، چاشنی مذاکرات است.
مسئله سرراست بر سر رسمیت دادن به بازی گرفته شدن ایران در خاورمیانه و در کنار ترکیه و عربستان و قطر، در راستای منافع غرب است. تا دیروز دخالت خودسرانه و از کنار بود، امروز قرار است بنام نامی سازمان ملل و دوستی با آقای کامرون، همان کثافات دیروز را اما در سایه سازمان ملل، بر سر مردم در خاورمیانه خراب کند.
جنگ با داعش و حمایت از قربانیان داعش، هنگامی که جهان در انتظار قتل عام شدن مردم کوبانی است، در حالی که مردم کوبانی روی بمب ساعتی قصابی شدن توسط وحوش داعش نشسته اند، و در حالی که هیج یک از اعضا این باشگاه جانیان برای نجات آنها کاری در دستور ندارند! کاری در دستور ندارند چرا که مقاومت مردم بی گناه کوبانی، در راستای منافع آنها نیست، ادعایی پوج بیش نیست. این ادعا به همان اندازه واقعی است که دخالت بشر دوستانه قبلی در مهندسی داعش و النصر و القاعده.
ورود رسمی جمهوری اسلامی عمامه ای، به کلوپ قانونی و فوکول کراواتی سردسته جانیان جهان که در سازمان ملل نشسته اند و با طرح و نقشه و تصمیم این ها عراق به این سرنوشت دجار شد، جمهوری اسلامی که نطفه دهها و دهها داعش شیعه را در منطقه، کاشته و میکارد، دورنمای عراق را بیش از پیش تاریک و سباه میکند.
هیجکدام از این نمایندگان غیرمتحرم و شیاد و جانی دول منطقه ای و بین المللی، کامرون و روحانی و اوباما و اردوغان و امیر قطر و پادشاه عربستان سعودی، نیروی برقراری کمترین نظم و ثباتی به خاورمیانه نیستند. این ها خود عناصر قومی کردن هرچه بیشتر خاورمیانه و سازندگان انواع و اقسام دستجات تروریست و جنایی، هرروز بنامی، هستند.
عقب زدن قطعی داعش و جبهه النصر و القاعده و .. که همه از تولیدات دخالت بشردوستانه ناتو و آمریکا است، کار نیروهای مترقی، کار طبقه کارگر و کار یک جنبش قومی مردمی در مقابل نسخه قومی کردن خاورمیانه است.
تا آن روز اما باید نیروی های ناتو را’ مجبور کرد که با خروج همه نیرو های دولت های مرتجع منطقه ای چون ترکیه و ایران و عربستان و قطر’ از عراق’ با نیروی مستقیم خود ناتو’ نیرویی که داعش و جبهه انصر را تولید کرده’ ، با داعش بجنگد و این وحوش دست ساز خود را’ نه بمباران و موشک باران شهرها و محلات مسکونی دولت های منطقه، بلکه با نیروی زمیتی و رودر روی خود’ عقب زند.
ناتو و آمریکا بزرگترین قدرت نظامی جهان را در اختیار دارند’ اگر بخواهند میتوانند یک شبه داعش را تماماً عقب بزنند. هم آنطور که هرگونه منافع شان اقتضا کند وارد عمل میشوند و بسرعت مقاصد نظامی خود را’ اینحا و آنجا و در هر گوشه دور افتاده جهان، أجرا میکنند’
رفتن ناتو و کشورهای غربی مسبب وضعیت امروز عراق به پشت دولت های منطقه ای’ ایران و ترکیه و عربستان و قطر و اپوزیسیون های دست ساز جدید در سوریه و گوشت دم توپ کردن نیروی کردستان عراق’ نسخه تولید و باز تولید انواع دیگر دستجات جنائی قومی و مذهبی داعش شیعه و سنی و عرب است. این نسخه نابودی کامل عراق است و نسخه قومی و مذهبی کردن بیشتر خاورمیانه است.
علاوه بر نقش ناتو و آمریکا در بإطلاق عراق، عراق امروز بعلاوه محصول رقابت ترکیه و ایران و عربستان و قطر است. دوستان ایران و آقای روحانی’ در هیت حکومت مالکی در عراق حاکم بود. این نیروها خود در عروج داعش و انواع مشابه شیعه و سنی آن’ در خاورمیانه مستقیما دخالت داشته و ذینفع اند. پیوستن رسمی ایران به کلوپ سازمان ملل برای همان کار و جنایاتی که بیست سال است در خاورمیانه و جهان مرتکب میشوند’ فقط رابطه حقوقی بین سر دسته تروریستی های دولتی جهان را رسمیت می دهد.
روی دیگر به بازی گرفته شدن ایران در جدال با داعش، بعنوان یک نیروی اسلامی، زدن تیر به پای اسلامیت خود است!
جنگ یا سازش با داعش در عراق برای حکومت ایران، از هر طرف، مابه ازا داخلی جدی خواهد داشت.
زبان جامعه علیه داعش داخلی، علیه حاکمیت اسلام دراز تر، صدای زن، جوان و کارگر برای برچیدن بساط مجازات های اسلامی چون حکم شلاق برای کارگران و عربده های انصار حزب الله علیه زنان، بلند و چالش های جدیدی به حکومت تهران تحمیل خواهد شد.
ثریا شهابی
۲۴ سپتامبر ۲۰۱۴