اخبرا سازمان ملل قطعنامه ای دال بر ممنوعیت به اصطلاح "ازدواج کودکان" صادر و اعلام کرده است که از این پس توجیه فرهنگی عرفی برای این پدیده را نمی پذیرد. با این قطعنامه توسط جمهوری اسلامی به این دلیل که مخالف اصول اسلام و قانون در ایران است مخالفت شده است. روشن است که منظور از این پدیده، رابطه جنسی نوجوانان زیر ۱۸ سال با یکدیگر نيست که در جوامع فقر زده و مذهب زده بسیار نادر و جنایی است و در جوامع غربی آزاد است. بلکه مسله رابطه جنسی افراد بلای ۱۸ سال با زیر ۱۸ سال است. رابطه ای که کودک و دختر بچه های ۹ تا ۱۷ ساله راُ بخصوص در جوامع فقر زده و مذهب زده در معرض سواستفاده جنسی مردان بالغ تا سن ۷۰ و ۸۰ سالگی قرار میدهد.
قطعنامه سازمان ملل به پدیده ای اشاره دارد که در جوامع غربی و در میان شهروندان این جوامع تحت نام پدوفیلی، جرم سنگین دارد. همچنين قطعنامه سازمان ملل به کنوانسیون حقوق کودک و تعهدات آن که ایران یکی از امضا کنندگان آن استُ، متکی است. کنوانسیونی که پس از هر فصل و بندی که در دفاع از کودکان حقی را مطرح میکند با دهها و دهها تبصره آن را به قوانین هر کشور، به مذهب و سنت رایج و امکانات اقتصادی دولتهاي حاکم محدود میکند و عملا آن را از دسترسی کودکان جوامع فقر زده، اختناق زده و مذهب زده دور میکند.
دلیل اینکه سازمان ملل موارد پدوفیلی قانونی - مذهبی در کشورهایی چون ایران را رسما پدوفیلی نمی نامد و ریاکارانه پا به پای قوانین ارتجاعی، عشیره ای و برده دارانه در هر یک از کشور های عضو خود از جمله در ایران، به آن ازدواج کودکان میگوید جهت "احترامی" است که متن کنوانسیون حقوق کودک در تبصره هایش به مذهب و رسم و سنت و محرومیت در همه جوامع و عملا در جوامع فقر زده و مذهب زده قایل است. "احترامی" که برای قوانین و مذهب و رسم و سنت و سیاست های مالی قدرت های حاکم در کشورهای عضو قایل اند.
جمهوری اسلامی ایران در دفاع اش از پدوفیلی قانونی - شرعی در ایران با همان زبانی حرف میزند که نویسندگان قطعنامه سازمان ملل میزند. رعایت عرف، مذهب، سنت و قانون همه دول ارتجاعی عضو سازمان ملل باید فرض گرفته شود. به این دلیل است که کسی شاهد آن نیست که علیرغم همه نق زدن ها و استفاده های سیاسی که در این یا آن مقطع، اعضا سازمان ملل از پایمال شدن حقوق کودکان و کارگران و زنان و سایر طبقات و اقشار محروم این و آن جامعه میکنند هرگز کسی شاهد تحریم اقتصادی و عملیات نظامی به اعضا "خوش فکر" سازمان ملل به خاطر وجود میلیونها کودک خیابانی و کودک کار و تجاوز و تعرض جنسی به میلیونها میلیون دختر بچه در جوامع فقر زده و از جمله در ایران نیست.
قطعنامه سازمان ملل و مصوبه کلوپ دولت های حاکم در جهان علیه پدوفیلی در جوامعی چون ایران، تنها و تنها تحت فشار اعتراض به یکی از کثیف ترین ستم های جنسی دنیای معاصر یعنی تعرض جنسی به دختران خردسال در کشورهایی چون ایران صادر شده است. این کنوانسیون ها و این قطعنامه ها کمترین قدرت اجرایی ندارد. نه کشتار جمعی کودکان در غزه، نه تعرض جنسی مردان در اسلام به دختر بچه های ۹ ساله و ۱۰ ساله که مصوبه سازمان ملل ریاکارانه و با استاندارد دوگانه به آن "ازدواج" میگوید، به قدرت نیروهای عضو سازمان ملل پایان نمی یابد. دفاع این و آن مقام معظم جمهوری اسلامی از پدوفیلی قانونی و شرعی در ایران که با درس گیری از پیامبر پدوفیل شان عجین است در مقابل تعرض قطعنامه بی خاصیت سازمان ملل که نسبیت فرهنگی یک رکن آن است، دیالوگ در کمپ دوستان است.
تعرض اسلام و دولت و قانون آن به زنان و دختران که از گهواره تا گور و در سراسر ایران جریان دارد و بويژه ابعاد دهشتناک تعرض جنسی به دختران خرد سال، تعرضی که یک رکن بازتولید مذهب و فقر و محرومیت میلیونی شهروندان است، تنها و تنها توسط یک جنبش قدرتمند از پاپین متوقف میشود. این جنبش در ایران بسیار قدرتمند، رادیکال و وسیع است. یک کیفرخواست این جنبش، کنار زدن پرده ریا و استاندارد دوگانه دوستان دروغین کودکان و دختر بچه ها در ایران و سایر کشورهای مشابه است.
قربانیان پدوفیلی قانونی، مذهبی و شرعی در ایران و کشورهای مشابه، نه آنگونه که قطعنامه سازمان ملل اعلام میکند که گویا قربانیان فرهنگ و مذهب خودشان اند، که قربانیان قدرت طبقه حاکمه و نیروی مادی هستند که از این مذهب و سنت، سود میبرند و با هزار ابزار رسمی و غیر رسمی آن را هرروز در شکلی و در قماشي بازتولید میکنند.
ثریا شهابی
٨ دسامبر ٢٠١٤