اخیرا فرخ نگهدار همچون والدین خود در حزب توده که توپخانه خمینی برای حمله به انقلابیون و کمونیست هایی که زیربار جمهوری اسلامی نمی رفتند، را گرم نگاه می داشتند، باز صحنه چندش آور دیگری از پادویی برای جمهوری اسلامی ایران را به نمایش گذاشته است.

او در ویدیویی کوتاه به بهانه حمایت از مذاکرات اتمی غرب’ و دولت آمریکا با ایران’

جمهوری اسلامی ایران را متهم به صلح طلبی کرده است و خود طرفدار پروپاقرص آن .

وضع این طیف همیشه پادو ‘ اما همواره مغضوب و توسری خور جمهوری اسلامی ، که علیرغم همه نوکری و دریوزگی، همه درها برویشان بسته است’ تماشایی است

جمهوری اسلامی، ولی فقیه و روحانی و رفسنجانی و موسوی و همه صاحب منصبین و مسئولین سی و شش سال حکومت در ایران، نه تنها فضولنا داعیه صلح و صلح طلبی نداشته اند که جنک و وحشت و تکیه بر خون و ارعاب’ برگه برنده ایدیولوژیک شان بوده است.

این ها با پرچم “جنک جنگ تا پیروزی” و “برای فتح کربلا مهدی بیا مهدی بیا ” و پیروزی خون بر شمشیر” و “صدور اسلام” و “حکم جهاد” ‘ توانستند به قدرت برستد و در قدرت بمانند’

چاپلوسی و کأسه لیسی طیف توده – اکثریت به رهبری حجت الاسلام نگهدار، بیش از حد چندش آور است.

آیت الله نگهدار در عمامه گذاری تاخیر داشته اند. بزرگ عمامه دارن در ایران مشغول برداشتن عمامه اند.

شکست ایدیولوژیک جمهوری اسلامی، برباد رفتن آرمانهای انقلاب اسلامی، نانی در سفره توده – اکثریت نخواهد انداخت.

فرخ نگهدار باید در میزان خدمت گذاری به جمهوری اسلامی محتاط عمل کند. سرنوشت تلخ احسان طبری و کیانوری’ باید موقعیت او و رفقایش نزد مقام معظم رهبری جمهوری اسلامی و دستگاه قضایی و حکومتی را به او خاطر نشان کند.

حجت الاسلام نگهدار باید مراقب باشد که هنگامی که نشان کبوتر صلح و تعامل اش را بر گردن کفتار جمهوری اسلامی می اندازد’ انکشتانش طعمه و قطع نشود!

ثریا شهابی

۲۲ اوت ۲۰۱۵

۳۱ مرداد ۱۳۹۴